“Ik ben tot 23 jaar naar school geweest en heb daarna eerst wat ervaring opgedaan bij andere werkgevers”

“Bij een kwekerij en tuinaanlegger uit Hoei moesten we werken met de schop in plaats van met machines. Ik ging tegen de wil van de baas toch materialen huren en zei ‘m dat hij me mocht buiten gooien als we geen winst zouden maken. Bleek dat ik gelijk had… (lacht). Daarna heb ik nog in Mechelen gewerkt, waar ik een tuincentrum en kwekerij mee heb opgestart. Ik deed ook de verkoop en ‘voorlichting’ aan de klanten. En toen kreeg ik een aanbod om in Ukkel een gloednieuwe zaak te gaan runnen. Ik had mijn moeder meegenomen naar het eerste gesprek. Toen we daar buiten kwamen vroeg ze mij: ‘Wat ge daar allemaal hebt vertelt, kunt ge dat echt? Als dat waar is, moet ge nooit meer voor een baas gaan werken en direct op uw eigen beginnen.’ Die goede raad heb ik dan maar opgevolgd en in 1963 ben ik met 250.000 frank mijn zaak gestart.”

Jos Van Vlierden had meteen succes. “Ik had op school geleerd om mooie plannetjes te tekenen van nieuwe tuinen”, zegt hij. “Hier in Limburg kenden de mensen dat niet, en waren ze meteen verkocht. In vergelijking met nu stelde de inhoud nochtans niet zoveel voor: een paar haagjes en boompjes vond iedereen al fantastisch. En zo is het bedrijf stelselmatig gegroeid. Eerst kwam er een gepensioneerde een beetje helpen, dan nam ik de eerste man in dienst, en zo ging het verder. Ik had ook het geluk dat er heel wat mijnwerkers jong op pensioen zijn gegaan en hier wat kwamen bijverdienen. Stevige jongens, die van aanpakken wisten. Vandaag is dat kaliber heel moeilijk te vinden. Heel wat werknemers beginnen voor zichzelf eens ze de kneepjes van het vak kennen, of kiezen voor een job op een gemeentelijke groendienst. Dat vertraagt het groeiproces.”

“Wie generaal wil zijn, moet eerst op het slagveld gaan strijden”

Intussen had Jos Van Vlierden zijn zoon Rob gelanceerd als opvolger. Als duo stuwden ze het groenbedrijf naar een unieke positie als marktleider in de sector. Tot in 2010 het noodlot toesloeg. Rob, op dat moment 40 jaar, en zijn zoon Tom lieten het leven bij een zwaar verkeersongeval in Kinrooi. Zijn andere zoon Stef was toen 14 jaar. Niet alleen een familiaal drama, maar ook het bedrijf was zijn kapitein kwijt. Patricia Vanderveken, de mama van Tom en Stef, trok samen met Jos drie jaar lang aan de kar, maar toen het haar te zwaar werd, namen 3 investeerders de firma over. Na enkele wissels, zijn de aandelen vandaag in handen van Marc Timmermans, Peter Manet en Kurt Schroyen.

Lees het volledige artikel hier